NAH een leven

Voordat deze beperking(en) mij overkwam, dacht ik dat ik onoverwinnelijk was. Leefde mijn leven en ging gewoon door, dacht niet dat dit mij ooit zal gebeuren. Ook na het auto-ongeluk in 2004 dacht ik niet dat het nog erger kon… Wel dus! Het is zowel een zegen als een vloek, rare uitspraak dit, maar nu na zoveel jaren kijk ik terug naar roerige periode. De vloek kwam in mijn leven, maar het is een zegen geweest dat mijn zoontje mij niet zonder rolstoel kent. Wel moeilijk, maar ik zie dit als een zegen en ook wat betreft de relatie met zijn moeder. Mijn grote liefde, waar ik mijn leven mee zou gaan delen, maar toen kwam die vloek en onze droom spatte uiteen. Nu bijna 10 jaar later heb ik een heel goede relatie met haar, haar nieuwe partner en hun dochter. Dit is een zegen vind ik en niet dat onze zoon geen factor is geweest in dit geheel, maar de grootste factor is onze liefde geweest; als mijn liefde voor haar niet zo groot was had ik haar niet ‘los’ kunnen laten, had ik ‘nieuwe’ lie